Zabytek historyczny położony w miejscowości La Orotava. Kościół Niepokalanego Poczęcia jest prawdopodobnie najlepszym przejawem baroku na całych Wyspach Kanaryjskich. Jej bogato zdobiony kamień jest najlepszym przykładem wyrafinowanego kamieniarstwa w baroku kanaryjskim. Wykonana została przez artystę z la Orotawy Patricio José Garcię, który poprzez symbole wyraził silne powiązania istniejące pomiędzy Wyspami Kanaryjskimi a Ameryką. Początki tej świątyni sięgają 1516 roku, kiedy to skonstruowana została kaplica, wielokrotnie potem powiększana. Odbywały się w niej uroczystości proklamacji Karola V (22 czerwca 1516 roku). Jednakże, straszne trzęsienia ziemi w latach 1704 i 1705, spowodowane przez wulkan w Güímar, zniszczyły ją.
Aktualna konstrukcja ma swój początek w 1768 roku i została ukończona w 1788. Do jego odbudowy przyczynili się ekonomicznie emigranci przede wszystkim z Kuby. Świątynia jest od 18 czerwca 1948 roku Narodowym Zabytkiem Historyczno-Artystycznym. Dwie dzwonnice, o wysokości 24 metrów, zostały cofnięte za boczną płaszczyznę fasady.
Na szczególne wyróżnienie zasługuje majestatyczne sklepienie w kształcie kopuły o 16 bokach z 8 oknami, zwieńczone latarnią w stylu neoklasycystycznym. We wnętrzu, trzy obszerne nawy wyznaczone są przez potężne kolumny o podstawach jońskich, ukoronowane głowicami w stylu korynckim, wszystkie różniące się ornamentacją. W głównej kaplicy mieści się monumentalne tabernakulum, jedno z najważniejszych na Wyspach Kanaryjskich, dzieło genueńskie z 1823 roku wykonane w marmurze i jaspisie pochodzące z pracowni Giuseppe Gaggini (1791-1867). Ambona, z identycznych materiałów, została wykonana w tej samej pracowni.
Spośród sześciu retabulów, które mieści w sobie kościół, na szczególną uwagę zasługuje to przedstawiające Niepokalane Poczęcie, dzieło Francisco Acosta Granadilla, znajdujące się w głównej części nawy po stronie Ewangelii, a które należało do poprzedniej pracowni. Wizerunek Niepokalanego Poczęcia jest włoskim dziełem Angelo Olivari (pierwsza połowa XIX w.). W kaplicy, która zamyka nawę po stronie Epistoły, tytułowy wizerunek w retabulum Chrystusa Nauczającego z 1667 roku zawdzięczamy Blasowi Garcii Pulido. Pozostałe wizerunki godne uwagi to: Święty Jan Ewangelista, Maria Magdalena i Matka Boska Bolesna, autorstwa Lujana Pereza, oraz święty Piotr Apostoł, jedno z arcydzieł orotawańskiego rzeźbiarza Fernando Esteveza. W zbiorach malarskich na szczególną uwagę zasługują obrazy olejne: w zakrystii – Pogrzeb Chrystusa i Ecce Homo, dzieła manierystyczne z XVI wieku autorstwa Cristobala Ramireza; obok chrzcielnicy – Niepokalana Matka Boska ze Świętym Ignacym Loyolą i Świętym Franciszkiem Ksawerym, autorstwa Gaspara de Quevedo,.
Zaręczyny Matki Boskiej ze Świętym Józefem, malarza orotowańskiego Cristobala Hernandeza Quintany, znajdują się u stóp nawy po stronie Epistoły. Muzeum parafialne przechowuje pokaźną ilość eksponatów złotnictwa, wśród których wyróżniają się: „lektyka” z baldachimem na święto Bożego Ciała, dzieło Damiana de Castro; monstrancja w stylu gotycko-manuelińskim z początków XVI w., monstrancja wykonana w Kordobie również przez Damiana de Castro ok. roku 1768, w stylu rokoko, na zlecenie biskupa Wysp Kanaryjskich Francisco Xaviera Delgado Venegasa.
• Adres: Plaza Casañas 38300 La Orotava