Historia winiarstwa na Teneryfie sięga XVI wieku. Prawdopodobnie był Portugalczykiem ten, kto w 1497 roku zasadził pierwszą winorośl na Teneryfie. Nazywał się Fernando de Castro. Upłynęło zaledwie kilka miesięcy od ukończenia podboju Teneryfy i już rozpoczynała się winiarska historia wyspy. Niedługo później, na początku XVI wieku, wina z Teneryfy podbiły Europę. Ich sukces był tak wielki, że autorzy tacy jak Szekspir lub Walter Scott zawarli w swoich dziełach pochwalne komentarze na temat ich jakości. Uprawa winorośli była, podczas wieku XVI i pierwszej połowy wieku XVII, motorem ekonomicznym Teneryfy. Jej produkcja eksportowana była masowo poprzez port w Garachico, na północy wyspy, i dzięki niej następował szybki rozwój.
Jednakże począwszy od roku 1663 wina z Madery i Oporto, uprzywilejowane różnymi porozumieniami politycznymi i lepszymi warunkami dostępu do rynku brytyjskiego, zaczynają zastępować „kanary” i z czasem produkcja winiarska spowalnia.
Zniknięcie portu w Garachico spowodowane wybuchem wulkanu 5 maja 1706 roku, utrudniło jeszcze bardziej eksport i wino przestało być prężną gałęzią przemysłu na Teneryfie. Dopiero po koniec XX wieku uprawa winorośli na Teneryfie odzyskuje swoją historyczną siłę. W 1985 roku rodzi się pierwszy certyfikat pochodzenia z wyspy, a dokładniej z Tacoronte-Acentejo i w związku z tym bodźcem, sektor winiarski wchodzi w nowy, ważny etap rozwoju. Jakość i różnorodność stanowią nową nutę dominującą i powstaje aż pięć certyfikatów pochodzenia, które kontrolują produkcję z ponad stu winnic na Teneryfie.