Gofio, to ogólnie rzecz biorąc, przypieczone i zmielone zboże. To jedyny składnik pożywienia pochodzący od wyspiarskich aborygenów, który nadal z przyjemnością jest spożywany przez aktualnych mieszkańców Wysp Kanaryjskich. Pierwotnie, gofio wyrabiane było przede wszystkich z jęczmienia, a oprócz tego z korzeni i zebranych ususzonych owoców. Składniki te mieliło się ręcznym młynkiem złożonym z dwóch nieokrzesanych okrągłych kamieni, które obracały się jeden wokół drugiego. W późniejszym czasie, gofio nabierało nowych smaków, przede wszystkim dodawano pszenicy i kukurydzy. Dzisiaj, gofio spożywane jest po rozpuszczeniu go w mleku – jako śniadanie – i zmieszaniu z różnymi składnikami (oliwą, wodą, świeżymi owocami takimi jak banany, lub owocami suszonymi, miodem, wodą, cukrem…). Zwykle używa się go także jako dodatku do niektórych potraw duszonych z jarzyn (np. z rzeżuchy), pokrywa się nim skwarki wieprzowe, którym nadaje szczególny posmak. Jest nieodzownym dodatkiem do takich dań jak kanaryjskie puchero lub potrawka z ryby, po uprzednim jego sparzeniu, to znaczy zmieszaniu go z bulionem powstałym przy przygotowaniu tych dań, aż do uzyskania ciastowatej konsystencji. Obecnie gofio używane jest często w wyrobach cukierniczych, a nawet do produkcji lodów.
