500-1000 m. n.p.m. – gęsty las o dużych drzewach, usytuowany w strefie mgieł i częstych deszczy, roślinność tu występująca to potomkowie flory z ery Trzeciorzędu; duża różnorodność gatunków, z silnie rozrośniętą warstwą podszycia z krzaków, traw i paproci; warstwa występująca w północnej części wyspy.
1000-1500 m. n.p.m. – las najbardziej suchy i najuboższy w gatunki, zastępuje las wawrzynowy, gdy ten zostaje zdegradowany; warstwa występująca w północnej części wyspy.
• Flora:
Las wawrzynowy jest rodzajem lasu podzwrotnikowego, pod względem klimatycznym charakteryzującego się wysoką wilgotnością i względnie stabilnymi temperaturami. Las wawrzynowy, który aktualnie istnieje na Teneryfie, miał swój początek w starych lasach trzeciorzędowych basenu morza Śródziemnego, które zniknęły miliony lat temu. Ten las, w swojej najczystszej postaci, złożony jest z około dwudziestu różnych gatunków drzew, pod którymi rozwija się duża ilość paproci, mchu i innych roślin właściwych zacienionemu środowisku.
Rodzina wawrzynowatych jest tu reprezentowana przez cztery odmiany: wawrzyn kanaryjski (Laurus novocanariensis); smaczliwka indyjska (Persea Indica); lipa (Ocotea Foetens); Apollonias Barbujana. Występują inne gatunki z różnych rodzajów, takie jak ostrokrzew kanaryjski (Ilex canariensis), Visnea mocanera, Picconia excelsa, etc.
Fayal-brezal jest formacją, która pierwotnie umiejscowiona była powyżej lasu wawrzynowego, zastępując go w tych miejscach, gdzie nastąpiła jego degradacja. Jest złożona przede wszystkim z Myrica Faya i wrzośca drzewiastego (Erica arborea).
W bardziej przejrzystych i nasłonecznionych miejscach lasu wawrzynowego mnożą się różne gatunki małych roślin, niektóre z nich, oprócz ich oczywistej wartości estetycznej i biologicznej, mają również wartość medyczną oraz takie, które cechują się pięknym kwitnieniem, jak w przypadku dzwonecznika kanaryjskiego (Canarina Canariensis), iglicy kanaryjskiej (Isoplexix Canariensis) oraz powoju kanaryjskiego (Convolvulus Canariensis).
• Fauna:
Las wawrzynowy jest najbogatszym ekosystemem pod względem ilości bezkręgowców oraz największym odsetku endemitów. Jego wyjątkowe uwarunkowania – wilgotność i zacienienie, sprzyjają rozwojowi dżdżownicowatych, mięczaków i przede wszystkim stawonogów.
Jeśli chodzi o kręgowce, wyróżnimy obecność niektórych nietoperzy i znaczną liczbę ptaków, z dwoma istotnymi endemitami: gołąb laurowy (Columba Junaniae) i gołąb kanaryjski (Columba Bollii).