Lucha canaria zwana również wrestlingiem Wysp Kanaryjskich swoimi korzeniami sięga do epoki Guanczów. Ze względu na ówczesny, ograniczony kontakt między wyspami zasady walki były bardzo zróżnicowane. Dopiero w 1420 r. wkrótce po przybyciu hiszpańskich konkwistadorów, niejaki Alvaro Garcia de Santa Maria jako pierwszy dokonał próby stworzenia pierwszych zasad tej walki. Tylko niektóre z nich przetrwały do czasów współczesnych. Po podboju, sport ten stał się częścią folkloru tych wysp i nieodrębnym elementem uroczystości i świąt lokalnych. W 1872 doprecyzowano zasady zapasów kanaryjskich i w prawie niezmienionym kształcie obowiązują do dnia dzisiejszego, co czyni je najstarszą formą wrestlingu. W 1940 roku zaczęły powstawać federacje w poszczególnych prowincjach co doprowadziło do narodzin ogólno-hiszpańskiej „Federación Española de Lucha”. Walka odbywa się w kole zwanym „terrero”, w którym dwóch zawodników walczy ze sobą próbując powalić przeciwnika na piasek. Przed walką przeciwnicy pozdrawiają się powitalnym uściskiem dłoni, a zwycięzca pomaga podnieść się pokonanemu.
Specjaliści i historycy w ewolucji Lucha Canaria wyodrębnili trzy etapy:
- Okres historyczny: 1420 rok – pierwsze wzmianki na temat Lucha Canaria oraz próby stworzenia przez Alvaro Garcia de Santa Maria pierwszych zasad tej walki.
- Okres folkloru: wraz z nadejściem epoki Oświecenia sport ten został ograniczony jedynie do występów okolicznościowych na różnych fiestach i uroczystościach. W niektórych ówczesnych publikacjach zapasy zostały uznane za wulgarne i anachroniczne. Wielu Kanaryjczyków wyemigrowało do Ameryki (Argentyny i Kuby) i tam rozwijano i kultywowano Lucha Canaria. Nastąpiło doprecyzowanie zasad, które obowiązują do dziś.
- Okres współczesny: powstanie w latach 40 XX wieku pierwszych federacji, które doprowadziły do stworzenia Hiszpańskiej Federacji Walki. Obecnie walki Lucha Canaria transmitowane są przez TV Canarias i cieszą się dużym zainteresowaniem wśród ludności zamieszkującej wyspy.