Przemiany polityczne na drodze do demokracji na Wyspach Kanaryjskich charakteryzowały się kilkoma fundamentalnymi kwestiami:
- odbyły się dyskusje o modelu gospodarczym, które rozpoczęto debatą o Systemie Gospodarczym i Skarbowym Wysp Kanaryjskich, a zakończono na procesie integracyjnym do EWG;
- przeistoczenie Wysp Kanaryjskich w autonomię i rozłożenie kompetencji między istniejącymi już Radami Wysp i nową Wspólnotą Autonomiczną;
- system wyborczy, który z jednej strony miał unikać dominacji jednej prowincji nad drugą, a z drugiej – przyznać mniejszym wyspom nadreprezentację ich mieszkańców w parlamencie;
- ograniczenie kacykostwa.
Hiszpańska dekolonizacja Sahary Zachodniej miała wieloraki wpływ na społeczeństwo i politykę kanaryjską lat 70-tych i 80-tych. Nastąpiła zmiana sytuacji gospodarczej i demograficznej, spowodowana powrotem-wygnaniem Kanaryjczyków , którzy zamieszkiwali terytoria Sahary zajęte wówczas przez Maroko. Konflikt saharyjsko-marokański wpłynął na zmianę sytuacji granicznej archipelagu i strefy połowów. Od 1976 roku, pobudzony dekolonizacją Sahary Hiszpańskiej, rozwinął się ruch nacjonalistyczny o niespotykanej wcześniej na wyspach mocy, którego największym przedstawicielem była partia Pueblo Canario Unido, przekształcona później w Union del Pueblo Canario.
Po przyjęciu Konstytucji Hiszpańskiej rozpoczęła się debata nad opracowaniem Ustawy o Autonomii Kanaryjskiej, ostatecznie przyjętej w sierpniu 1982 roku.