W XIV w. ma miejsce tzw. „ponowne odkrycie” wysp przez Europejczyków, kiedy to wyprawy pochodzące z Majorki, Portugalii i Genui docierają na archipelag.
Postęp jaki dokonał się w żeglarstwie ułatwił dostęp do archipelagu, którego opanowanie początkowo miało na celu uzyskanie lepszego dojścia do złota z Afryki środowej.
I tak to właśnie żeglarz Lancelotto Malocello zszedł na ląd na Lanzarote w 1312r., a Martín Ruiz de Avendeño w 1377r. Majorkańczycy ustanowili na wyspach misję, która działała od 1350 do 1400r. Również Król Kastylii spoglądał na wyspy uważnym wzrokiem, ale papież Klemens VI, popierając misjonarzy, mianował księcia Luis de Cerda monarchą Królestwa Wysp Kanaryjskich w 1355 roku.
W 1402 rozpoczyna się prawdziwy podbój od wyprawy na Lanzarote Normandczyków Jean de Bethencourt i Gadifer de la Salle. W tej pierwszej fazie podbój wysp prowadzony był przez możnowładców, stąd też jej określenie jako podbój pański, mimo, że Bethencourt później został wasalem Kastylii. Ta część podboju objęła wyspy Lanzarote, Fuerteventura, La Gomera i El Hierro. Były one najmniej zamieszkałe i ich zdobycie okazało się względnie łatwe. Wśród nich Gomera, zachowała mieszaną organizację, w której podbijający i tubylcy zawarli pakt o wspólnym zamieszkiwaniu na wyspie, aż do Rebelii Gomerów w 1488, będącej zarzewiem ostatecznego podboju wyspy.
Kolejna faza, zwana królewską, prowadzona była przez Koronę Kastylii, po tym jak panowie na wyspach odstąpili od praw do jeszcze nie podbitych Gran Canarii, La palmy i Teneryfy na rzecz Królów Katolickich w 1477 roku. Od tego momentu rozpoczęła się najtrudniejsza część podboju, gdyż wyspy te charakteryzowały się większym zagęszczeniem ludności, lepszą organizacją i trudniejszym ukształtowaniem terenu.
Podbój Gran Canari trwał ok. 5 lat, od 1478 do 1483, i w ostatniej fazie prowadzony był przez Alonso Fernández de Lugo, który dzięki temu zwycięstwu uzyskał prawa do przeprowadzenia podboju La Palmy i Teneryfy. Ta pierwsza została zdobyta w 1493 ruku, po ok. 12 miesiącach walk.
Konkwista Teneryfy, jako ostatniej z Wysp Kanaryjskich, rozpoczęła się w 1494, zwycięską dla guanczów tzw. Pierwszą Batalią pod Acentejo lub Rzezią pod Acentejo. Potem dochodziło jeszcze do wielu starć, aż do 25 lipca 1496 roku, kiedy to został podpisany pokój w Realejos, chociaż niektórzy guancze wciąż stawiali opór w wyższych partiach gór.
Ostatecznie 7 grudnia 1526r. cesarz Karol i królowa Juana wysłali „Komórkę Królewską”, która stworzyła Trybunał Apelacyjny na Gran Canarii, który z czasem stał się najważniejszym w hierarchii, ponad władzami wysp i spełniał funkcje władz archipelagu od 1556 do 1589.