Skok pasterza („salto del pastor”) był już praktykowany, przez kanaryjskich aborygenów w celu przemieszczania się z jednego miejsca do drugiego, pokonując wąwozy i urwiste tereny. Aby tego dokonać, pomagali sobie długim, drewnianym drągiem o metalowym szpicu nazywanym regatón, znajdującym się na jednym z jego końców. Taki drąg był narzędziem pracy pasterzy i dzięki niemu, z dużą zręcznością i wprawą mogli szybko przemieszczać się, pokonując istotne różnice w wysokości terenu. Dziś, ta praktyka ma wyłącznie charakter rozrywkowy.